Հայ Գրականութեան Ոսկեդարու  ( Ե . Դար )  գրող ու պատմիչ է :

« Ագաթանգեղոս »  բառը , Յունարէն է . կը  նշանակէ , «բարի հրեշտակ , պատկամաբեր »:                            Ուսած է Հոռոմ  եւ  Յոյն  դպրութիւն,  ապա  դարձած՝   քարտուղարը  Հայոց  Տրդատ  Թագաւորին:                                 

 Մեր հնագոյն Պատմիչներէն է  «Ագաթանգեղոս » :               

 Ան գրած է « Հայոց  Պատմոգթիւն » ը   ո՛չ  միայն  իր  ժամանակի  այլ  նախընթաց  դարերունը  ամենայն մանրամասնութեամբ :

          Տարակոյս չկայ թէտ այս գործին բնագիրը Յունարէն կամ Լատիներէն  է  յետոյ  Հայերէնի թարգմանուած:  Թարգմանիչը  հաւանաբար  Ե.  Դարու մատենագիրներէն   «Կորիւն » ն  է:   «ԱԳԱԹԱՆԳԵՂՈՍ » ի  երկին  պատմական արժէքըտ  իբր  թանկագին   կայ  ու  կը  մնայ.  որովհետեւ  այդ  շրջանի մեր պատմութիւնը ստոյգ կերպով մեզի փոխանցող ուրիշ ոեւէ վաւերական  աղբիւր  չունինք:  

Գործը  կը բաղկանայ  չորս  մասերէ. 

 Ա –  Բուն  Պատմաբանը 

 Բ –  Վկայականութիւն  Սուրբ  Գրիգորի

Գ –  Վկայականութիւն  Սուրբ  Հռիփսիմեանց

Դ –  Վարդապետութիւն  Սուրբ  Գրիգորի                         

                     Ինչպէս  Պատմական,   ունի   գրական –  գեղարուեստական  մեծ արժէք  իր  բովանդակութեամբ: