ԱԳԱԹԱՆԳԵՂՈՍ
Հայ Գրականութեան Ոսկեդարու ( Ե . Դար ) գրող ու պատմիչ է :
« Ագաթանգեղոս » բառը , Յունարէն է . կը նշանակէ , «բարի հրեշտակ , պատկամաբեր »:
Ուսած է Հոռոմ եւ Յոյն դպրութիւն, ապա դարձած՝ քարտուղարը Հայոց Տրդատ Թագաւորին:
Մեր հնագոյն Պատմիչներէն է «Ագաթանգեղոս » :
Ան գրած է « Հայոց Պատմոգթիւն » ը ո՛չ միայն իր ժամանակի այլ նախընթաց դարերունը ամենայն մանրամասնութեամբ : 
Տարակոյս չկայ թէտ այս գործին բնագիրը Յունարէն կամ Լատիներէն է յետոյ Հայերէնի թարգմանուած: Թարգմանիչը հաւանաբար Ե. Դարու մատենագիրներէն «Կորիւն » ն է: «ԱԳԱԹԱՆԳԵՂՈՍ » ի երկին պատմական արժէքըտ իբր թանկագին կայ ու կը մնայ. որովհետեւ այդ շրջանի մեր պատմութիւնը ստոյգ կերպով մեզի փոխանցող ուրիշ ոեւէ վաւերական աղբիւր չունինք:
Գործը կը բաղկանայ չորս մասերէ.
Ա – Բուն Պատմաբանը
Բ – Վկայականութիւն Սուրբ Գրիգորի
Գ – Վկայականութիւն Սուրբ Հռիփսիմեանց
Դ – Վարդապետութիւն Սուրբ Գրիգորի
Ինչպէս Պատմական, ունի գրական – գեղարուեստական մեծ արժէք իր բովանդակութեամբ:

