Յովհաննէս  Շիրազ

            Բուն անունով Յովհաննէս Կարապետեան, որ լաւագոյն բանաստեղծներէն մէկն է մեր գրականութեան: Իր գործերը կը կրեն, դիւցազնական շունչ, քնարական խառնուածք, երաժշտական ոճ եւ պատկերաւոր լեզու: Նշանաւոր են իր այն բանաստեղծութիւնները որոնց  մէջ կը հիւսէ մօրը հանդէպ սնուցած սէրն ու պաշտամունքը:

         Երիտասարդ   տարիքին   արժանացաւ     «Պատուոյ Նշան» շքանշանին:     Դիւցազնական – հերոսական

  Ոճ – արտայայտելու եղանակ

 Քնարերգակ – սէր, վիշտ, ուրախութիւն երգող 

 Թէ երգերս աստղանան,Դու էլ պիտի ողջ երկրում

Վեր լուսնանաս յաւիտեան

Իմ ասեղաբոյլ երգերում: 

Աստղիկ անունդ՝ ասեղի պէս,

Իմ երգերի երկնքի

Ամենասուրբ աստղն է հեզ,

Ամենամեծն, իմ հոգի: